WIE AAN DIT PROJECT HEBBEN MEEGEWERKT
Ontmoet de schrijver, ontwerper en de verschillende modellen die aan ons wereldproject ‘De Zeven Wonderen’ hebben meegewerkt. Lees hoe het buitengewone verhaal van Jezus het levensverhaal kruist van gewone mensen zoals jij en ik.
WILKIN VAN DE KAMP
AUTHOR
Wilkin van de Kamp (1961) is getrouwd met Aukje. Samen hebben zij vier zonen, twee schoondochters en vier kleindochters. Na zestien jaar parttime in het onderwijs gewerkt te hebben, was Wilkin tien jaar in dienst als voorganger van de Duits-Nederlandse Euregio Christengemeente.
Vanaf 2010 is hij werkzaam als predikant-directeur van Vrij Zijn. Wilkin weet zich geroepen om de Kerk wereldwijd te helpen het kruis centraal te stellen.
‘Vanaf begin 2004 heb ik een jaar lang intensief studie gemaakt van de laatste achttien uur van Jezus’ leven. Ik bestudeerde wat historici, medici, theologen en anderen schreven over het lijden en sterven van Jezus. Ik wilde niet alleen begrijpen waarom Jezus zo’n zware lijdensweg moest doorlopen, ik wilde vooral dichtbij Hem zijn in de moeilijkste uren van zijn leven. Ik heb als het ware geprobeerd in de huid van Jezus te kruipen, wat natuurlijk onmogelijk is. De diepgaande studie en het schrijven van mijn eerste boek Het wonder van het kruis hebben mijn hart voor altijd veranderd. Sinds die tijd vind ik het moeilijk om liederen te zingen over het kruis. Dan stokt mijn stem en luister ik naar de gezongen woorden die opnieuw mijn hart raken.
Uiteindelijk heb ik – verspreid over een half jaar – het boek in zo’n veertig schrijfdagen geschreven. Alle andere activiteiten liepen natuurlijk gewoon door. Zelfs onderweg in Oostenrijk, Zwitserland, Zuid-Afrika en Noorwegen heb ik aan het boek gewerkt. Al met al was ik anderhalf jaar intensief gefocust op de laatste achttien uur van Jezus’ leven. Het schrijven van dit boek heeft vervolgens niet alleen mijn hart, maar ook mijn leven veranderd. Het boek werd in Nederland een bestseller en de afgelopen jaren hebben we vele Het wonder van het kruis-conferenties gehouden in Nederland, België, Duitsland, Curaçao en Suriname. En nu – na tien jaar – is het een wereldproject geworden en vraagt God ons om het boek cadeau te doen aan de rest van de wereld.
Inmiddels is het boek in vele talen vertaald en hebben we een unieke zeventalige website laten bouwen (www.de7wonderen.nl) waarop je gratis alle beschikbare vertalingen van Het wonder van het kruis, De zeven stappen op weg naar vrijheid en Het geschenk als E-book kunt downloaden! Ook kan iedereen hier gratis alle illustraties van De zeven wonderen downloaden ter ondersteuning van bijbelstudies en predikingen over de zeven wonderen van het kruis. Dit is ons geschenk aan de wereld. Hiermee willen we de Kerk wereldwijd helpen het kruis centraal te stellen.
Buitengewoon dankbaar ben ik voor de samenwerking met Glenn van der Mull. Hij heeft de zeven wonderen van het kruis in meer dan vijftig indrukwekkende illustraties weten te verbeelden. Heel bewust heeft hij ervoor gekozen om geen gebruik te maken van professionele fotomodellen. Glenn wilde dat dit buitengewone verhaal ‘verteld’ wordt door heel gewone mensen. Volgens mij is hij hierin meer dan geslaagd!
Zoals God mijn hart door het schrijven van Het wonder van het kruis veranderd heeft, zo bid en hoop ik dat dit prentenboek lezers in het hart zal raken en dat zij een grote(re) passie mogen ontvangen voor de Man die deze wereld definitief veranderd heeft: Jezus Christus van Nazareth.’
GLENN VAN DER MULL
DESIGNER
Glenn van der Mull werd in 1962 in de Indonesische hoofdstad Jakarta geboren als het kleine broertje van vier zussen. Toen Glenn nog een peuter was, verhuisde het gezin naar Nederland. Uiteindelijk kwamen ze terecht in een nieuwbouwhuis. Glenns ouders zijn inmiddels overleden maar met zijn vier zussen heeft hij een hechte band.
Tenminste één keer per jaar vieren ze een groots familiefeest, waarbij volgens goed Indonesisch gebruik veel en lekker wordt gegeten. Glenn is getrouwd met Bettie en samen hebben ze drie volwassen dochters. Glenn is als vormgever in dienst van Vrij Zijn.
‘Toen Wilkin mij vroeg om met hem een prentenboek voor volwassenen te maken op basis van het boek Het wonder van het kruis, wilden we in eerste instantie werken met fotomateriaal dat je op internet kunt kopen. Maar na een tijdje kreeg ik het idee om mensen uit onze eigen kerk te vragen om model te staan. We hadden alleen nog geen model om Jezus uit te beelden. Tijdens een seminar waaraan Bettie en ik meewerkten, ontmoetten we Joeri en toen ik hem ontmoette, wist ik meteen dat hij ‘onze Jezus’ moest zijn.
Zo zijn we aan de slag gegaan. Wat het voor mij zo bijzonder heeft gemaakt, is het feit dat ik steeds weer verrast werd door God. Ik merkte dat Hij soms aandrong om iets op een bepaalde manier vorm te geven, en dat bleek vaak raak te zijn. Zo is het project ook gegroeid. In het begin wist ik nog niet precies wat het zou gaan worden. Zo zijn we ook op het idee gekomen om alle modellen te interviewen. Het verhaal van Jezus is het grote Levensverhaal, maar ieder mens heeft ook zijn eigen verhaal. Door middel van de interviews willen we laten zien dat het verhaal van Jezus het levensverhaal kruist van gewone mensen, zoals jij en ik. Daardoor komt het dichtbij.
Als ik weer een prent heb gemaakt, hang ik hem aan de wand in mijn kantoor. Ik kijk vaak naar al die platen en het ontroert me soms dat ik er deel van uit mag maken. Ook ik bevind me in het Levensverhaal van Jezus. Ook ik ben maar een gewoon mens, net als alle negentien modellen. En toch maken we deel uit van het Grote Verhaal. In de afrondingsfase van het project vond ik het best moeilijk om afscheid te nemen. De platen verdwijnen van de wand en we gaan weer door met andere projecten. Het voelt een beetje alsof je kind volwassen is geworden, het huis verlaat en de wereld intrekt. Maar dan wel met een boodschap die ertoe doet.
Ik hoop dat De zeven wonderen mensen ervan bewust maakt waarom Jezus moest lijden om hun leven te redden. Het kruis is het beginpunt in veel levensverhalen, dat lees je ook in de interviews. Als mensen naar de beelden op de website en in het boek kijken, dan bid ik dat ze het contrast zien tussen dood en leven, en zullen kiezen voor het leven. Als dit project een middel mag zijn om mensen die keuze te laten maken, dat zou zo mooi zijn.’
JOERI SNEL
JESUS MODEL
Joeri Snel is in 1973 in Delft geboren in een ´gewoon´ arbeidersgezin met vader, moeder en oudere zus. Vader en moeder werkten allebei, maar moeder was altijd thuis als de kinderen thuis waren.
In het gezin werd geen geloof uitgedragen, maar de kinderen werden hier vrij in gelaten. Joeri is getrouwd met Anne en zij hebben geen kinderen. Hij is kerkelijk actief, werkt als manager in de geestelijke gezondheidszorg en heeft een eigen coaching¬- en managementbedrijfje ´Overcomer Solutions´.
‘Op reeds jonge leeftijd kreeg ik te maken met pesten en misbruik, wat van grote invloed op mijn ontwikkeling is geweest. Zoekend naar wegen om met de pijn om te gaan en om mijn moeiten met mijn identiteit te compenseren, overschreed ik als tiener nogal wat grenzen op het gebied van gedrag, alcohol en (soft)drugs. Ik had toentertijd ook veel interesse voor het bovennatuurlijke en heb daar ook veel in ´verkend´. Ik geloofde toen ook in ‘god’, al kende ik de God van de Bijbel niet. Daar had ik ook geen behoefte aan, omdat het beeld wat ik van de kerk had niet heel positief was.
In 1999 kwam ik via een evangelische genezingsdienst pas voor het eerst in contact met de levende God. Daar zag en ervoer ik iets wat ik nog niet eerder had gezien en gevoeld. Wat het precies was wist ik toen nog niet, maar wat ik wel wist was dat dit écht was! Kort daarna gaf ik mijn hart aan Jezus en mijn avontuur met Hem begon. Ongeveer twee jaar later heb ik Hem tijdens een moment van aanbidding heel persoonlijk ontmoet. Dat was een onbeschrijfelijke ervaring die mijn geloof diep ‘geworteld’ heeft.
Gaandeweg ben ik steeds meer de liefde, de genade en het Vaderhart van God gaan begrijpen. Van kennis vergaren en het leren van principes, ben ik steeds meer de Persoon gaan leren kennen en hoe meer ik ontdek wie Hij is, hoe meer ik ontdek wie ik zelf ben.
Het is voor mij heel bijzonder dat ik in dit project de Here Jezus een gezicht mag geven. Ik vind het ook spannend, want: ‘Ziet een ander inderdaad Jezus in mij?’ Ik heb echt álles gegeven om Jezus op een goede wijze uit te beelden en ik hoop dat dit gelukt is. Zelf vind ik vooral de prenten van de levensbeker en de striemen indrukwekkend. Omdat ik besef wat er in die beker heeft gezeten en hoe de rug van Jezus door de geseling aan stukken is gereten, maakt dit veel indruk op mij. Het besef dat Jezus al dit lijden ook voor mij heeft doorstaan, maakt de zeven wonderen heel persoonlijk. Dat maakt me nederig en klein, maar ook sterk en zeker, want dat Jezus mij zó waardevol vindt en dit voor mij heeft gedaan…
De prent waarin je recht in mijn ogen kijkt is Anne’s favoriet! Ik hoop dat mensen daar de liefdevolle ogen van Jezus in zullen ontmoeten. Een ontmoeting met Jezus brengt herstel en genezing en het is mijn verlangen dat door dit project de levens van velen geraakt en veranderd zullen worden.’
OTHER MODELS
JAN NOBEL
Jan Nobel werd in 1952 geboren in het naoorlogse Rotterdam. De kleine Jan speelde zelfs nog op de puinhopen van het verwoestende bombardement van mei 1940.
Het kenmerkte het gezin waarin hij opgroeide. Niet meer terugkijken, niet zeuren, maar een bestaan opbouwen! Daar kwam weinig emotie of gevoel bij kijken. Jan leefde het leven dat zijn ouders voor hem op het oog hadden. Terugkijkend waardeert hij het harde werk van zijn ouders, maar het liet wel zijn sporen na. Jan is getrouwd met Astrid en heeft vier kinderen en negen kleinkinderen. In het dagelijks leven is hij gemeentesecretaris/algemeen directeur van de gemeente Aalten.
‘Ook ik ben lang niet altijd een goede vader en echtgenoot geweest. Ik heb tientallen jaren geleden onder chronische hoofdpijnen en maagproblemen, maar toen ik naar mijn ouders de weg van vergeving ben gegaan en op mijn beurt aan mijn vrouw en mijn kinderen vergeving heb gevraagd én kreeg, kwam daar vrijwel direct een einde aan. Daarna ben ik door een lang proces gegaan, waarin ik onder andere mocht leren dat ik Gods liefde en genade niet hoef te verdienen door altijd maar op mijn tenen te lopen en goed mijn best te doen. Dat plaatste mij in een nieuwe ruimte. Ruimte voor mijn ziel om verder te groeien.
De boodschap van de zeven wonderen gaat over mijn worsteling. Als je kunt ontvangen wat Jezus voor jou heeft gedaan, dan ben je er. Dan heb je toegang tot de Vader, tot je Schepper die een plan met je heeft. Dat offer moet je aanvaarden om werkelijk vrij te worden. Gods onvoorwaardelijke liefde en genade zijn beschikbaar omdat Jezus bereid was de weg te gaan, en omdat God de Vader bereid was om zijn Zoon op te offeren. Op dat fundament kun je je leven bouwen.’
SAMUEL DE LEEUW VAN WEENEN
Zijn ouders waren zendelingen op Puluwat, een Micronesisch eilandje in de Grote Oceaan. In 1976 ging zijn vader studeren in Californië en daar werd Samuel geboren en verbleef hij een half jaar.
Na vijf jaar in Puluwat te hebben gewoond, verhuisde het gezin naar Zuid-Duitsland. In 1999 ontmoet hij Hadassa tijdens een grote zendingsconferentie in Zuidlaren. Ze leren elkaar kennen, trouwen, krijgen twee kinderen en wonen in het westen van Duitsland.
‘Wat ik zo mooi vind aan De zeven wonderen is dat er heel gewone mensen zijn gevraagd om model te staan. Ik ben gevraagd om Adam uit te beelden die zojuist door God is geschapen. Door Adam kwam de zonde en de dood in de wereld, maar Jezus kwam om de zonde te overwinnen en eeuwig leven te geven.
Jezus dronk de beker met onze zonden leeg. Een beker vol viezigheid, ook mijn viezigheid, mijn zonden. Hij heeft al die zonden vrijwillig gedronken en ervaren. Dat spreekt mij enorm aan in het lijden van Jezus. Het evangelie is niet het verhaal van zomaar een man. Het is een persoonlijk verhaal waarin iedereen een rol speelt, want iedereen heeft te maken met zonde en gevoelens van angst en afwijzing. Dat alles heeft Jezus op zich genomen. Hij wil en kan het van mij afnemen. Ik hoop dat mensen dit gaan ontdekken.’
MANDY VAN DER MULL
Mandy (1989) werkt als stewardess bij een bekende vliegmaatschappij. Ze heeft twee zussen, een vriend en een kat (Mumble).
Ze kreeg een christelijke opvoeding, maar is daar niet echt verder mee gegaan. Pas de laatste tijd merkt ze een verdieping in haar relatie met God.
‘Ik vind het bijzonder dat ik gevraagd ben om model te staan. Juist dit aspect van het wonder van het kruis spreekt me aan: Jezus verloste me van elke aanklacht. Vaak merk ik die aanklacht in mijn leven in de vorm van schuldgevoelens wanneer ik iets verkeerd heb gedaan. Ik mag weten dat als ik God om vergeving en om steun vraag, dat de vijand geen recht meer heeft om me aan te klagen.
Wat me raakt is dat de foto zo goed bij de tekst past. Het is puur en echt! Ik hoop dat mensen dat geheel zullen zien: de puurheid en dat het uitstraalt dat je vrij kunt komen van schuldgevoelens. Jezus is ervoor aan het kruis gegaan. Daarom mogen we ook werkelijk leven in vrijheid.’
FRANNE VAN DE KAMP
Franne werd op de achtste dag van de achtste maand in 1988 geboren in Rotterdam. Ze groeide op in een gezellig gezin en samen gingen ze naar de Vergadering van Gelovigen.
Franne is getrouwd met Job en samen hebben ze een prachtige dochter. Ze dienen samen in het aanbiddingsteam van Vrij Zijn en in hun thuisgemeente.
‘Ik heb altijd geweten dat God van me hield. Doordat ik vroeger gepest ben en niet blij was met mezelf, voelde ik me enorm afgewezen. Op de foto kun je zien dat er pijn uit mijn ogen straalt en dat ik een last met me meedraag. Zo voelde ik me echt. Maar ik heb ontdekt dat je soms met God door die pijnlijke herinneringen heen moet gaan om werkelijk vrij te worden. Daar word je een mooier mens van.
Ik hoop dat de mensen die de foto en de tekst erbij bekijken zich erin kunnen herkennen, maar vooral dat ze in het vervolg van het verhaal gaan ontdekken dat het anders kan. Dat er een weg naar herstel en vrijheid is. Ik heb me vaak vies en vuil gevoeld, maar omdat ik ervoor koos om door de pijn heen te gaan, heb ik ervaren dat God me schoonwaste. Jezus, die volkomen rein was, droeg al mijn zonden en mijn afwijzing. Dat doet me beseffen hoe groot Gods liefde is: Hij wijst mij niet af, maar ik ben in Christus volkomen door Hem aanvaard als zijn dochter.’
DENISE KLUIT
Denise Kluit werd in 1991 geboren als de jongste van twee zussen. Ze is vierdejaars student aan de Academische Lerarenopleiding Primair Onderwijs aan de Radboud Universiteit van Nijmegen. Vorig jaar was ze bestuursvoorzitter van de Nijmeegse Studentenvereniging de Navigators.
‘Ik ben christelijk opgevoed met alle bijbelse verhalen en ik leerde al jong dat ik altijd naar God toe kon gaan. In ons dorp werden jeugddiensten georganiseerd waar ik in mijn persoonlijke relatie met God ben gegroeid. Daar ontdekte ik ook dat ik mag dansen als een vorm van aanbidding. Ik moet best wel een drempel over om de stap te zetten om te gaan dansen. Het is wat dat betreft echt wel een stuk overgave aan God. Daarmee kan ik anderen misschien ook weer stimuleren om een stap in geloof te zetten.
Als ik naar de foto kijk die Glenn heeft gemaakt, dan straalt deze geluk en vrijheid uit. Pas toen ik in een moeilijke periode zat, heb ik Het wonder van het kruis gelezen. Wat mij daarin enorm raakte, was dat Jezus er zelf voor gekozen heeft om het kruis te dragen. Hij kon zich terugtrekken, maar koos er bewust voor om dat niet te doen. Jezus geneest de pijnlijke plekken en geeft je rust voor de toekomst. Ik hoop dat mijn foto die boodschap zal versterken en bevestigen.’
DELAIR WAZZE
In 1986 werd Delair Wazze geboren in de Iraakse hoofdstad Bagdad, als jongste van drie kinderen. Hoewel hij opgroeide in een fijn gezin, bestonden zijn kinderjaren vooral uit oorlog, angst en verdriet. Irak en Iran waren in oorlog toen Delair in de wieg lag.
Toen de rook van die oorlog opgetrokken was, viel Irak in 1990 Koeweit binnen, gevolgd door de Golfoorlog van 1991 toen Amerika Irak binnenviel. Paniek brak uit in Bagdad: de elektriciteit viel uit, de bescherming van politie en overheid viel weg en elk moment kon er een bom vallen op het huis waar de familie Wazze woonde. Het gezin slaat op de vlucht en komt na vele omzwervingen uiteindelijk in Nederland terecht.
‘Door de angst en het verdriet dat mijn leven tot dan toe beheerste, wilde ik niet meer leven. Ik raakte bevriend met de verkeerde mensen en ging slechte dingen doen. Op een dag kwam ik iemand tegen die uit dezelfde streek in Irak kwam. Hij was een christen en vertelde me over een relatie met Jezus. Samen gingen we naar een kamp van stichting Gave en daar leerde ik Hem voor het eerst echt kennen.
Dat ik mee mag werken aan het project ‘De zeven wonderen’ ontroert me. Ik moest huilen toen Glenn me vroeg om mee te doen. Jezus heeft me vreugde gegeven, ondanks het moeilijke leven dat ik heb gehad. Hij is zo groot. Het besef dat Hij mijn straf heeft gedragen, dat Hij zo liefdevol en geduldig is geweest met mij, dat is niet te bevatten.’
ABBASEH SHAHBOD
Abbaseh (1964) groeide op in Teheran, de hoofdstad van Iran. In 1996 is ze met haar twee jongens naar Nederland gevlucht. Na elf jaar in een asielzoekerscentrum te hebben geleefd, was ze een van de 26.000 mensen die in 2007 in aanmerking kwamen voor een generaal pardon en kreeg ze een verblijfsvergunning.
‘Toen ik werd gevraagd om model te staan, vond ik het moeilijk dat ik een hoofddoek moest dragen. Ik kom uit een land waarin vrouwen verplicht zijn deze te dragen. Toen Glenn echter de tekst voorlas die bij de foto zou staan, vond ik het juist een eer. Misschien zou de foto op een dag wel te zien zijn in Iran en zou het juist een bemoediging kunnen zijn. Mijn verlangen is dat mensen door deze foto en de tekst zullen zien dat God trouw is. Volharden en gehoorzaam zijn is niet altijd gemakkelijk, maar wordt wel beloond. Ik heb dat zelf ervaren in mijn leven.
Wat mij zo aanspreekt in het kruis is dat Jezus werd afgewezen, zodat wij aanvaard konden worden door God. Ik ben ook veel afgewezen. Mijn jongens zijn in het asielzoekerscentrum veel gepest omdat ze christen zijn. We mogen echter weten dat God ons nooit afwijst. Dat heeft Jezus voor ons gedaan aan het kruis. Jezus heeft mijn gebroken leven weer heel gemaakt. Hij heeft me de echte Abbaseh teruggegeven.’
HENK DUENK
Henk Duenk (1967) groeide op in een gezin met vijf kinderen, waarvan hij de vierde was. In de beleving van Henk was er in het gezin weinig ruimte voor het uiten van emoties en gevoelens. Men ging naar de gereformeerde kerk uit traditie, maar een levende relatie met God kende Henk niet.
Op zijn vijftiende kreeg hij verkering met Erica, die serieuzer bezig was met het geloof. Henk bestempelt zichzelf als een grondwroeter: hij werkt op de bulldozer bij een grondverzetbedrijf.
‘Toen Erica door Gods Geest werd aangeraakt en begon te veranderen, ben ik daarin meegegaan en ben ik op een avond door God in mijn kraag gegrepen. Dat heeft mijn leven veranderd. Ik was voorheen een stugge jongen die zijn gevoelens nooit liet zien, maar Gods liefde heeft dat doorbroken. Als mensen om mij heen door een moeilijke tijd gaan, kan ik daar snel van volschieten. Ik vind het fijn om praktisch behulpzaam te zijn. Het is eigenlijk heel eenvoudig om van betekenis te zijn voor een ander. Vaak hoef je er niet eens iets bij te zeggen, maar gewoon er zijn. Een simpel gebaar laat net zoveel liefde van Jezus zien als een lang gesprek.
Ik hoop dat wanneer mensen de foto en de tekst zien dat ze zich realiseren dat hard werken en zwoegen uiteindelijk geen vreugde brengt. Ik vind het indrukwekkend dat Jezus al dat lijden heeft ondergaan uit liefde voor ons, om ons tot leven te brengen. Wij hoeven er niets voor te doen om die liefde te verdienen.’
GONNI PALLA
Agron Palla werd in 1976 geboren in Pogradec, een stad in het oosten van Albanië. Het was de tijd van het communisme en Albanië was een atheïstische staat. In 1991 gingen de grenzen open en kwamen evangelisten naar Pogradec.
Agron (zijn vrienden noemen hem Goni) gaf zijn leven aan Jezus, werd gedoopt en begon te werken bij een christelijke hulporganisatie. Na hem kwamen ook zijn ouders en zusje tot geloof. In 1996 leerde hij de Duitse Steffi kennen, ze trouwden en gingen in Duitsland wonen, waar ze zich aansloten bij de binationale Euregio Christengemeente Aalten-Bocholt. Goni en Steffi hebben twee kinderen.
‘Op de foto die Glenn van me heeft gemaakt, kun je duidelijk de pijn van mijn gezicht aflezen. Ik heb ontdekt dat er Iemand is die me van die pijn wil bevrijden. Ik ben atheïstisch opgevoed en wist niet dat er een God was. Ik smokkelde sigaretten, profiteerde van anderen en leefde met leugens. Maar toen ik in 1993 samen met tachtig anderen werd gedoopt in het meer van Pogradec, werd ik een ander mens. Mijn schuld en schaamte werden weggewassen.
Als mensen deze foto zien, dan hoop ik dat ze hun pijn zien en zich zullen realiseren dat ze die pijn niet zelf hoeven te dragen. Dan bid ik dat ze hun hart en ogen openen en inzien dat Jezus hun pijn heeft gedragen. Als één mens door dit project wordt gered, is het alles waard geweest. Het mooiste van de lijdensweg van Jezus vind ik het moment dat Jezus uitroept: ‘Het is volbracht!’ Op dat moment ging de deur naar God de Vader open, voor iedereen.’
ELINE ORMEL
Eline werd in 1998 geboren. Haar moeder is Thaise en was boeddhistisch, maar via een christelijke organisatie waar ze heeft gewerkt, kwam ze tot geloof in Jezus Christus.
Eline’s vader kwam bij deze organisatie werken en zo leerden ze elkaar kennen. Ze trouwden en besloten in Nederland te gaan wonen. Na haar middelbare school wil Eline graag psychologie gaan studeren.
‘Mijn ouders hebben mij christelijk opgevoed. Toch vroeg ik me wel vaak af wat het geloof precies inhield. Bij Royal Adventure, een christelijke zomerweek, ontmoette ik mensen die een relatie met God hadden en een doel in hun leven. Dat trok me aan, en sindsdien betrek ik God veel meer in mijn dagelijks leven. Ik heb een levensdoel gekregen.
Op de foto was mijn opdracht om angst, wanhoop en pijn uit te beelden. Onze relatie met God is verstoord. Wij kunnen dit zelf niet veranderen. Er is verdriet door de verbroken relatie en dat is te zien in mijn ogen. Ik kijk met mijn ogen naar het licht, dus de hoop is er wel degelijk. Dat is ook te zien aan de fonkeling in mijn ogen en de lichtval op het doek en mijn haar. Achter me is het donker. Ik focus me op het licht dat voor me is en zie de hoop, die alleen in Jezus is. Dat Jezus zich liet kruisigen zonder hulp te vragen aan de omstanders, vind ik bijzonder. Ik mag naar Hem toegaan en hoop vinden bij Hem.’
GUUS DUENK
Guus Duenk (1992) groeit op in een christelijk gezin met twee kerkelijk actieve ouders, die veel van elkaar houden en op alle gebieden hun huis tot een plaats van stabiliteit, veiligheid en liefde maken.
Hij kijkt hier met dankbaarheid op terug en realiseert zich dat dit niet vanzelfsprekend is. Guus studeert sportmarketing.
‘Als kind ben ik opgegroeid met het geloof. Ik onderschrijf dit geloof van harte, inclusief de normen en waarden die erbij horen, maar tegelijk mis ik een levende relatie met God. Ik ben daarin echt op zoek, omdat ik het gevoel heb dat ik daar wel aan toe ben. Ik praat er de laatste tijd veel over met mijn moeder of met vrienden. Ik ga niet elke zondag naar de kerk, maar als ik ga, doe ik dat met de intentie om God te ontmoeten. Vaak zoek ik dan ook een rustig plekje op, zodat ik me daarop kan richten.
Ik vind het enorm knap hoe Glenn mij heeft gefotografeerd en dit heeft bewerkt tot deze afbeelding. De gedachte ‘Jezus in mijn plaats’ vind ik wel mooi overkomen, want zo was het: Barabbas vrij of Jezus vrij. Wat ik schitterend vind in het verhaal van Jezus, is dat Hij één van ons is geworden, maar zonder zonde. Dat Hij dat heeft willen doen om ons te redden, dat vind ik indrukwekkend.’
GERTJAN JANSEN
Gertjan zag het levenslicht in 1971 en werd christelijk opgevoed. Met zijn ouders bezocht hij de gereformeerde kerk en hij kende een onbezorgde jeugd.
Toen hij als puber op zoek ging naar zijn identiteit maakte hij verkeerde keuzes, die leidden tot alcoholmisbruik en onreinheid. Maar toen ontmoette hij Boukje en zij liet hem zien wat het betekende om een relatie met Jezus te hebben. Toen hij dat ontdekte, kwam er rust.
‘Ik was echt op zoek naar liefde en toen ik God als Vader leerde kennen, gaf me dat zoveel vrede. De foto waarin Jezus mij omarmt, ontroert me. Het doet me veel om te weten dat ik in Gods armen tot rust mag komen, midden in de stress en drukte van het leven. De foto zegt veel over verzoening tussen God de Vader, verzoening met mezelf en mijn omgeving. Dat is precies wat God wil voor ieder mens: dat je je geliefd en geborgen weet in Hem.
Het heeft Jezus veel gekost. Hij dronk de beker met alle gorigheid en zonde tot de bodem leeg. Hij heeft al die zonde echt gevoeld en geproefd, en dat terwijl Hij zelf volkomen zuiver was. Mijn gebed is dat de foto en de tekst voor mensen misschien het ontbrekende puzzelstukje mag zijn in hun zoektocht naar wie ze echt zijn. Als ze thuiskomen in de armen van Jezus, dat zou fantastisch zijn.’
AMY & BOUKJE JANSEN
Amy is in 2012 geboren en heeft twee grote broers en een zus. Haar moeder Boukje herinnert zich nog hoe intens gelukkig ze zich voelde toen Amy na de geboorte op haar borst werd gelegd.
Het is misschien wel het meest bijzondere moment om mee te maken en het is moeilijk er woorden aan te geven. ‘Een geboorte is echt een wonder en het vervult je met diepe dankbaarheid’, vertelt Boukje.
‘De foto weerspiegelt de liefde van Jezus voor mensen. Ik zie Hem ook als iemand die zo met kinderen omgaat. Dat proberen we ook dagelijks te benadrukken in de opvoeding. Onze kinderen zijn geliefd en waardevol, gewoon zoals ze zijn. Ons gebed is dan ook dat ze hun identiteit vinden in Jezus. Dat ze weten dat Jezus van ze houdt en oneindig van ze geniet.
Ik vind het bijzonder dat Amy een rol mag spelen in dit project en ik hoop dan ook dat mensen erdoor worden geraakt, dat het een weerspiegeling is van hoe Jezus naar ieder mens kijkt. Wat een wonder eigenlijk dat tussen al die miljarden mensen, Jezus speciaal oog heeft voor jou. Hoe klein je ook bent. Als je dat gaat ontdekken en je wordt wedergeboren, dan word je een heel nieuw mens, net als de geboorte van een baby.’
CORINNA SCHRADER
Corinna (1995) groeit op in een klein Duits stadje dichtbij Nederland. Ze wordt christelijk opgevoed en komt al op jonge leeftijd in aanraking met Jezus.
Ze maakt deel uit van een fijne kindergroep in de Euregio Christengemeente Aalten-Bocholt en geeft haar leven aan Jezus als ze ongeveer twaalf jaar is. Twee jaar later laat ze zich dopen. Corinna werkt momenteel als vrijwilliger in The Shelter Youth Hostel in Amsterdam, waar ze groeit in haar geloof en anderen mag dienen. Hierna wil ze logopedie gaan studeren.
‘Ik houd van foto’s, dus toen ik hiervoor werd gevraagd was ik meteen enthousiast. Ik vind het bijzonder dat ik dit mag doen, omdat de foto en de tekst erbij mensen kan helpen Jezus te ontmoeten. Opnieuw geboren worden is voor mij een proces. Nadat ik echt een keuze voor Jezus had gemaakt, waren er vele momenten dat ik opnieuw een stukje van mezelf aan God moest geven. Dat proces gaat steeds door.
Ik probeer uit te beelden wat er gebeurt als je aan de voeten van Jezus gaat zitten. Je wordt dan steeds mooier van binnen. Wat mij zo aanspreekt aan het wonder van het kruis, is dat Jezus mij heeft verlost van de aanklacht en van alle schuldgevoelens. De duivel heeft geen poot meer om op te staan, want Jezus heeft elke aanklacht over mij weggenomen. Als ik daarover nadenk, voel ik me vrij en dankbaar.’
THOMAS & MATTHIAS MEERHOF
Thomas Samuel Meerhof (2014) woont met zijn ouders Matthias en Carmen in de buurt van de Duits-Nederlandse grens.
Thomas is een vrolijke baby, met een gulle lach en opvallend mooie blauwe ogen, waarmee hij de wereld onbevangen inkijkt. Matthias (1990) is geboren in de stad Doetinchem. Samen met Carmen is hij dolgelukkig met hun eerstgeboren zoon.
Matthias: ‘Ik vind dat het werken met gewone mensen als model, het boek nog meer geloofwaardigheid geeft. Vaak worden er foto’s van internet gehaald en die worden dan bewerkt. In dit boek zie je mensen, zoals jij en ik. Het is bijzonder dat ik Thomas in mijn handen mag vasthouden en dat die foto door duizenden mensen zal worden bekeken.
We nemen Thomas mee in dat verhaal. Dat doen we bijvoorbeeld door na het eten een stukje te lezen uit de prentenbijbel en hem de plaatjes te laten zien. We hopen dat als Thomas later zichzelf terugziet in het boek of op de website, dat hij zelf ook dat gevoel van veiligheid zal vinden in de handen van de Vader. Net zoals hij op de foto in mijn handen ligt, zo mag hij ook bescherming en veiligheid vinden, in de wetenschap dat God naar hem kijkt zoals Hij ook naar zijn eigen Zoon Jezus kijkt.’
SIMIN BANDARIAN
Simin Bandarian werd in 1964 geboren in het Zuid-Iraanse Abadan. Ze groeide op met vijf oudere broers en twee jongere zusjes in een fijn gezin. Toen Simin twintig jaar was, trouwde ze met Jamshid en samen kregen ze twee dochters en een zoon.
Nadat het gezin zes jaar in verschillende asielzoekerscentra in Nederland had gezeten, kregen ze in 2005 een verblijfsvergunning. Jamshid werkt als verpleegkundige en Simin runt een naaiatelier.
‘Toen mijn lievelingsbroer, mijn moeder en mijn vader binnen een jaar overleden, ging ik door een moeilijke tijd. Ik was boos op God en geloofde niet meer in Hem. Toen kreeg ik een droom. Ik zal in een donkere plaats, maar in de verte was licht. Een man stond in dat licht en wenkte me om hem te volgen. Zijn schaduw zag eruit als een kruis dat werd verlicht. Daardoor wist ik dat het Jezus was. Samen met Jamshid ben ik toen naar de Euregio Christengemeente in Aalten gegaan en daar voelden we ons thuis. Ons hele gezin volgt nu Jezus en daar ben ik zo dankbaar voor.
Voor De zeven wonderen heb ik de kleding mogen ontwerpen die Jezus draagt. Ik ben zo dankbaar dat het kruis van Jezus mijn leven heeft gered. Ik ben er trots op dat hij mij en mijn familie heeft uitgekozen om Hem te volgen. Wij zeggen met eer dat we christenen zijn. Als wij ons leven in Gods handen leggen, dan zijn we veilig. Hij luistert naar ons en helpt ons altijd. Hij komt nooit te laat!’
ROBIN BUENK
Robin (1991) groeide met zijn zusje en broertje op in een gezin waar moeder christelijk was, maar vader niet. Het gezin ging regelmatig naar een van de verschillende kerken in de omgeving.
Robin woont intussen op zichzelf. Op zijn negentiende komt hij tot levend geloof. Deze gebeurtenis maakt een verlangen in hem wakker om zijn leven in dienst te stellen van Gods Koninkrijk. Daarom studeert hij onder andere aan de Evangelische Hogeschool en de theologie-opleiding aan de Christelijke Hogeschool Ede.
‘Toen me werd gevraagd om mee te werken aan De zeven wonderen leek me dat wel leuk en heb ik ingestemd. Wat mij in de tekst waarvoor ik model heb gestaan raakt, is het idee dat iemand het de moeite waard vond om voor mij te sterven. Ik heb me vaak eenzaam gevoeld, maar het besef dat Jezus voor mij zijn leven wilde geven, is heel bijzonder voor me.
Toen Jezus in de Hof van Gethsemané God smeekte dat de beker aan Hem voorbij zou mogen gaan, zei Hij: ‘Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.’ Jezus zette zijn eigen wil opzij om gehoorzaam te zijn aan Gods wil. Wat een indrukwekkende keuze om al dat lijden te doorstaan, waarmee Hij mij en jou op het oog had. Dat is wat mij het meest ontroert als ik denk aan het lijden van Jezus.’
BOB JAMA & MATTU NGEGBAI
Op de vlucht voor het oorlogsgeweld in zijn land Sierra Leone, komt Bob (1982) in Nederland terecht. Hij woont in een asielzoekerscentrum en wordt opgevangen door lieve christelijke mensen.
Inmiddels is hij getrouwd en vader van twee kinderen. Hij is werkzaam in de zorg, op de psycho-geriatrie afdeling van een verpleeghuis.
‘Ik ben christelijk opgevoed en heb geleerd dat Jezus mijn Redder is in goede en in slechte tijden. Het verhaal over het lijden en de opstanding van Jezus is het eerste verhaal dat ik mijn kinderen heb verteld. Dat verhaal is belangrijker dan school en leren tellen, omdat het leven begint en eindigt met het verhaal van Jezus. Je kunt advocaat of boekhouder worden, maar als je sterft is dat ‘einde verhaal’. Maar Jezus’ verhaal blijft dan als enige nog overeind.
Toen ik gevraagd werd om mee te werken aan De zeven wonderen heb ik toegestemd. Het is een mooie manier om het verhaal van het evangelie aan duizenden mensen te vertellen. Daar word ik enthousiast van en ik hoop dat het vele mensen zal raken.’